ابزار هدایت به بالای صفحه

رو به رویم جاده.

انتهایش تاریک.

پشت سر تاریکی.

همسفر تنهایی.

کوله باری از بغض.

چمدان پر ز گله.

پینه از کینه ی سنگلاخ دارد کفشهایم.

کر بود اسمان ،

نمی فرستاد باران را با آنکه ،

ناله می کرد زمین .

می شندیم صدای نفس جاده را .

همسفر ، با من بود امّا ،

سنگین تر بود سکوتش از ،

سنگینی تمام حرف ها .

اقیانوسی عمیق پر ز معنا بود سکوتش .

زمان پرپر می شد در دست حزن فضا .

خسته از رفتن بود پاهایم امّا ،

تعقیب می کرد مرا تاریکی .

رو به رو تاریکی .

پشت سر تاریکی .

از هیچ به هیچ .

همچنان می رفتم و یاد کودکی ام نگهم می داشت جوان .

یاد انگور و اناری که داشتند ،

درختانی در حیاطمان .

یاد خوابیدن در حیاطی که آسمانش ،

نداشت جایی خالی از ستاره .

یاد فراوان محبّتی که بود ّ

بین همگان .

زمان گذشت و سن .

آرام آرام همه چیز نازیبا شد .

دیگر نمی گرفت مرغ عشق همسایه خبری از قناری مان .

دیگر نمی خواند قمری لب بام عصرمان .

همه چیز بود تقصیر زمان .

کودکی زیبا بود ، رنگین بود ، شیرین بود .

بزرگترین آرزویم رسیدن دستم بود به کلید برق !

برای آنکه نگوید مادرم که دیگر بزرگ شده ای ،

دستم نمی کرد چادرش را در خیابان رها .

شوق داشتم ، به اندازه ی تمام آدم های روی زمین شوق داشتم .

ستاره با من حرف می زد .

حالم را هرشب می پرسید مهتاب .

دوچرخه ام زمینم می زد امّا ، 

زمین آن زمان نه زمین اکنون بود .

می دهم ادامه به راهم .

در انتهای جاده می بینم ، نقطه ای نور .

بدین امید می روم پیش ،

که آن قطره ای باشد از 

دریای روشنایی.

همسفرم هم می آید پا به پایم ،

او هم آرزو دارد که باشد ،

پایان شب سه سپید .

بهمن خسروجردی 

نظرات شما عزیزان:

ن-ر

ساعت16:00---17 مهر 1391

سلام دوست عزیز وب خیلی قشنگی داری آفرین


خیلی خوشحال میشم به وب من هم سر بزنی ,ونظری بگذاری


چقد تازگی دارد برایم،روزهایی که به امیدآمدن کسی دلخوش نیستم شبهای که.....ازنیامدنش دلگیر نمیشوم....\
سلام مرسی که سر زدی. چشم سر میزنم

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: