|
درباره وبلاگ  عمری چكش برداشتم و بر سر میخی كه روی سنگ بود كوبیدم. اكنون می فهمم كه هم چكش خودم بودم، هم میخ و هم سنگ. فرانتس كافكا موضوعات
آخرین مطالب پيوندها
نويسندگان
گنجینه ی ادب پارسی
بیا
بیا قبل از آنکه
ترکه چوبی خشک شوند درختان.
بیا قبل از انکه تنم
که تنومند است و پرتوان
با طناب تاریک تنهایی نشده است حلقه آویز.
بیا قبل از آنکه
آسمان که مهربان است
نگیرد خشمش گریبانم را.
بیا تا بگویم
از داستان هایی که نگفته ام برای هیچ کس.
بیا بگویم برایت
از طوفانی خانمان سوز که در دل دارم.
از سیلی که هر دم کویر خشک گونه هایم را می شوید.
از غبار متعفنی که پر کرده فضای تنگ خانه ام را.
دو پنجره ام توان باز شدن ندارند.
بیا تا بازگردند پرستو های بهاری
همان هایی که رفتند با پر کشیدنت.
بیایی رنگین می بینم دنیا را دیگر.
بیایی خشک می شوند تمام صبر ها و عشق
جان تازه ای می گیرد.
رنجور و دل مرده گشته ،
گشته پیر در جوانی.
بهمن خسروجردی نظرات شما عزیزان: داوری نیا
 ساعت15:46---15 ارديبهشت 1392
آفرین،خیلی قشنگ بود...مخصوصا این قسمتش:
بیا تا بگویم از طوفانی خانمان سوز که در دل دارم از سیلی که هر دم کویر خشک گونه هایم را می شوید. ممنون که نظر گذاشتید پنج شنبه 28 دی 1391برچسب:, :: 16:19 :: نويسنده : بهمن خسروجردی
  |
|||||||||||||||||
تبادل لینک هوشمند 
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
